- MENSAE
- MENSAEex ulvis olim palustribus, ut et lecticae, adeoque etiam lecti ipsi, fiebant: iuxta Val. Flacc. l. 1. Argon. v. 137.——— Viridique torus de fronde, dapesque.Postea ex acere conficiebantur, Plin. l. 13. c. 15. Hinc Martialis l. 14. epigr. 90.Non sum crispa, nec silva Maurae,Sed norunt lautas et mea ligna dapes.Lapsis deinde moribus et invalescente apud Romanos luxuriâ, post victam inprimis a Cn. Manlio Asiam, lecti, abaci, monopodia, mensae, triclinia primum aerata, deinde et argentea, mox etiam laminis aureis induci coeperunt. Sed et citreae mensae in pretio non minori, ac argenteae, vide Plin. l. 13. c. 15. Tertullian. de Pallio c. 5. etc. Citreis eburneae aequiparatae: vel etiam earum fulcra eburnea erant, laminis putaminum testudineorum minutim sectis cooperta, Plin. l. 9. c. 11. Sed et puroligno secta testudo in serebatur, maxime longe advecta, ut ex utroque velut unum coprus affabre fieret, etc. Fuêreautem mensae quadratae primum, Plin. l. 33. c. 11. postea rotundae factae funt, Athen. l. 11. c. 13. apud Graecos Romanosque, nisi quod Romanae referebant figuramsigmatis Graeci C. ad cuius cornua honoratiores convivae collocabantur. Vide Sidon. Apollinarem l. 1. ep. 11. Sternebantur Sigmata haec initio pellibus ferarum, dein et byssinô peristromate; atque cum epularum missibus mutabantur, Vide Thom. Dempster. Antiqq. Rom. l. 5. paralip. ad. c. 26.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.